 |
| zdjęcie z pixabay.com (autor: GLady) |
Powiedz mi co robisz, gdy smutek przygniata twój świat?
Gdy w oczach odbija się deszczowe niebo?
Co robisz gdy na nowo nauczyć się musisz oddychać?
Czy nocą budzisz się by tłumaczyć się wspomnieniom?
Powiedz mi co robisz, gdy smutek przygniata twój świat?
Zdarza się, że ten ciężar jest nie do udźwignięcia.
Płyniesz więc ze wszystkimi łzami w odmęty samotności.
Zaciskasz się w swoim kokonie przed światem.
Powiedz mi co robisz, gdy smutek przygniata twój świat?
Czy zaciskasz się w swoim kokonie przed światem?
Pamiętaj, że kokon to tylko przejściowe stadium.
Wszak przyszłość nie musi negować przeszłości.
Faktycznie, ja chowam się przed światem, gdy mnie dopada "chandra". "Wszak przyszłość nie musi negować przeszłości" - ciekawe i zastanawiające spostrzeżenie. Gdzieś tam wyczytałam, że za życia umieramy wiele razy i rodzimy się na nowo. Coś w tym jest. Wiersz Nadzieja :) Serdeczności :)
OdpowiedzUsuńŻycie to kolejka górska. Jesteśmy pod chmurami ale też turlamy się po dnie. Tak na zmianę. Zupełnie normalnie (mamy prawo zasklepić się, żeby się urodzić motylem). A zakończyć musiałam czymś z nadzieją, bo zawsze jest nadzieja.
Usuń